Przedstawienie Pawła Jana Działyńskiego, w napierśniku i płaszczu z futrzanym kołnierzem spiętym wydłużoną zaponą wysadzaną kaboszonami, z podgoloną czupryną, pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Razem z rzeźbiarskim przedstawieniem Chronosa i Sławy, szeregiem brązowych popiersi wybitnych Polaków oraz wystrojem malarskim tworzy program Sali Rycerskiej, urządzonej w latach 1781-1786 i mającej służyć przypominaniu osób szczególnie zasłużonych, a także chlubnych wydarzeń z historii Polski. Rzeźba jest jednym z 18 mniejszych popiersi ustawionych w Sali Rycerskiej. Data śmierci umieszczona pod rzeźbą pozwala jednoznacznie identyfikować sportretowanego z Pawłem Działyńskim, wojewodą pomorskim. Nie wykluczone jednak, że pierwotnie zamierzano uhonorować w ten sposób Pawła Działyńskiego, starostę radziejowskiego, bobrownickiego i radzyńskiego, sekretarza królewskiego, posła Zygmunta III Wazy do Anglii oraz Niderlandów, zmarłego ok. 1610, ale błąd rodziny, do której zwrócono się o dostarczenie wizerunku, spowodował pomylenie działalności obu postaci. Z przodu, pod popiersiem ryty napis: Dzialiński. Na przedniej ściance podstawy ryty i złocony napis: PAUL: DZIAŁYNSKI / + MDCXLII. Paweł Jan Działyński h. Ogończyk (ok. 1588-1643). Syn Mikołaja, wojewody chełmińskiego, i Katarzyny z Dulskich. Wojewoda pomorski od 1630, podskarbi ziem pruskich. Giacomo (Jakub, Jacobus) Monaldi (Rzym 1730-1798 Warszawa) Rzeźbiarz rzymski, syn rzeźbiarza Carla Monaldiego. Kształcił się w Akademii św. Łukasza. Od 1768 na dworze Stanisława Augusta w Warszawie. Wykonał wiele posągów, płaskorzeźb oraz popiersi portretowych do dekoracji Zamku Królewskiego, Zamku Ujazdowskiego i Łazienek Królewskich; niektóre z nich wspólnie z André Le Brunem.