Na płaskiej podstawie o kształcie nieforemnego koła ukazany Merkury w postaci siedzącego na skale młodzieńca zawiązującego sandał na lewej nodze. Na głowie młodzieńca – charakterystyczna czapka ze skrzydełkami (petasos), wokół bioder opasuje go tkanina przerzucona przez jego lewe udo i swobodnie spływająca z tyłu po skale. Między załamaniem skały przy prawej nodze widoczna jest laska – tzw. kaduceusz. Temat mitologicznego bóstwa Merkurego zawiązującego sandał podjął Jean-Baptiste Pigalle, tworząc po powrocie z Włoch do Paryża w 1741 r. figurkę z terakoty, a w 1742 r. jej pendant – figurę Wenus z gołębiami. Obie kompozycje, wyrzeźbione w marmurze (wys. 60 cm), wystawił na Salonie paryskim w 1744 r. Pigall wykonywał póxniej autorskie repliki swego dzieła , jedną z nich pozyskał do swych zbiorów Stanisław August (w mniejszej skali, ok. 60 cm), ale najprawdopodobniej były to jedynie gipsowe kopie. Od 1770 r. w manufakturze porcelany w Sevres wykonywano niewielkie biskwitowe kopie zarówno Merkurego, jak i Wenus, mające ok. 24 cm wysokości. Ich autorem był również Jean-Jacques Bachelier, co potwierdza widoczna na nich ryta litera B.