Prace nad serwisem Johann Joachim Kaendler rozpoczął wiosną 1735 r., Spodnia strona i uchwyt łyżki dekorowane są reliefową plecionką (Sułkowski-Ozier); w zagłębieniu łyżki gałązki indianische Blumen i snopkami,na bocznej płaszczyźnie uchwytu – na ok. trzycentymetrowej długości odcinkach symetrycznie z dwóch stron – ornament; na zakończeniu trzonka indianische Blumen i herby Sułkowskiego i jego żony. Prace nad serwisem Johann Joachim Kaendler rozpoczął wiosną 1735 r., co dokumentują jego notatki zachowane w archiwum manufaktury miśnieńskiej. Zastawa licząca pierwotnie ponad 1000 elementów (obiadowych, deserowych, do kawy i herbaty oraz świeczników i lichtarzy) została dostarczona 8 lutego 1738 r. do Pałacu Japońskiego. Według specyfikacji odnotowano jedynie 16 łyżek do serwowania, natomiast 29 VII 1737 w spisie naczyń z herbem Sułkowskiego zamówionych przez kuchmistrza Wolffa odnotowano jedynie 8. Zastawa stołowa Sułkowskiego była pierwszym tak wielkim zleceniem dla manufaktury miśnieńskiej spoza kręgu rodziny królewskiej Wettynów. Formy naczyń wzorowano na barokowym serwisie ze srebra złoconego wykonanym na ślub syna Augusta II w 1719 r., używanym tradycyjnie do serwowania dań obiadowych na drezdeńskim dworze królewskim, Dekoracja malarska, poza heraldycznym elementem, nawiązywała do dalekowschodniej, a reliefowa plecionka koszykowa, którą ozdobiono brzegi naczyń, opracowana już w 1732 r., została później stosowana na szeroką skalę we wzornictwie miśnieńskim pod nazwą Sułkowski-Ozier.