Figurka przedstawia grającego wiolonczelistę, ubranego w kamizelkę, strojną koszulę z żabotem, krótkie spodnie, pantofle z ozdobną klamrą i trójgraniasty kapelusz. Muzyk siedzi na taborecie ustawionym na niskiej podstawce o nieregularnym kształcie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, sięgającą poza podstawę. O lewą nogę oparł wiolonczelę, na której gra wodząc smyczkiem trzymanym w prawej ręce, palcami lewej dłoni wybierając akordy. Widoczne spękania czerepu, przede wszystkim na krawędziach surdutu i podstawy to wady technologiczne powstałe w trakcie wypału, a nie uszkodzenia mechaniczne. Były one charakterystyczne dla wczesnych miśnieńskich wyrobów, wynikające z róźnego stopnia kurczliwości czerepu i szkliwa w trakcie wypału. Figurka "Wiolonczelisty" należy do grupy przedstawień figuralnych ilustrujących sceny z życia dworu drezdeńskiego elektorów saskich, m.in. związane z odgrywającą tam ważną rolę muzyką. W latach 30. i 40. XVIII w. autorami ich modeli byli czołowi rzeźbiarze manufaktury miśnieńskiej w tym okresie: J.J. Kaendler, J.F. Eberlain i P. Reinicke. Tworzono przestawienia figuralne ustawiając grupy muzyków na jednym postumencie, bądź pojedyncze figurki grajków, które zestawiano w kapele, m.in. tzw. kapelę pasterską autorstwa Kaendlera i Reinicke z lat 1760-63 i F.E. Meyera z 1761. Podobna do prezentowanej figurka "Wiolonczelisty" autorstwa F.E. Meyera z lat 50. XVIII w., malowana wielobarwnie należała do większego zespołu tzw. "galanten Kapelle". Figurka ta razem z figurką przestawiającą Turka z gitarą nr inw. ZKW/2426 zostały zakupione do zbiorów zamkowych w 1989.