Szymon Czechowicz, urodzony w Krakowie malarz religijny i portrecista, zdobył wykształcenie w Rzymie, gdzie przebywał w latach 1714-1730. Po powrocie do Polski poświęcił się niemal wyłącznie malarstwu religijnemu dla kościołów Warszawy, Lublina i Wilna.

Przedstawienie (dawniej błędnie identyfikowane jako "Wielkoduszność Scypiona") jest ilustracją starotestamentowej historii – "Bałwochwalstwo Salomona", opisującej sprzeniewierzenie się króla Salomona Bogu Jahwe, w wyniku którego nastąpił rozpad i upadek królestwa Izraela. Budując Świątynię Jerozolimską, Salomon zaskarbił sobie Boże łaski, które z upływem czasu stracił w wyniku nadmiernego upodobania do kobiet i sprawowania kultów bałwochwalczych. "Kiedy Salomon zestarzał się, żony zwróciły jego serce ku bogom obcym i wskutek tego jego serce nie pozostało tak szczere wobec Pana" (1 Krl, 11, 4-5).

W centrum kompozycji Salomon, trzymając w dłoniach kadzielnicę, przyklęka na poduszce, wpatrując się w umieszczony na podwyższeniu posąg. W otoczeniu monarchy widać młode kobiety, ubrane w bogato drapowane suknie. Tuż przy królu widnieje niewiasta w koronie, lewą dłoń wyciągając w stronę Salomona, prawą zaś wskazując na wizerunek bóstwa, któremu hołd składają również pozostałe kobiety przedstawione w przyklęku. Orszak zamykają przygrywające na fletach panny w wiankach.

Czechowicz wykonał rysunek w Rzymie, na co wskazywałyby m.in. cechy architektury i krajobrazu w tle oraz zapożyczenia z twórczości mistrzów włoskich, np. z twórczości Guido Reniego.

[Marta Zdańkowska]