Aleksander Orłowski, urodzony w Siedlcach, malarz, grafik, a przede wszystkim rysownik. Był m.in. uczniem Jean-Pierre Norblina de la Gourdaine, Wincentego de Lesseura, Marcella Bacciarellego i Bartolomeo Folino. W 1794 r. uczestniczył w insurekcji kościuszkowskiej, będąc zarazem jej rysunkowym kronikarzem. Orłowski słynął jako autor szybko rysowanych podobizn, które wykonywał zazwyczaj w towarzyskich okolicznościach. Od 1799 r. do Pałacu pod Blachą zapraszał go książę Józef Poniatowski by swoimi rysunkami zabawiał gości. Orłowski był mistrzem improwizacji. Popularność przyniosły mu skrzące się dowcipem karykatury. W 1802 r. wyjechał do Rosji, skąd już nigdy nie powrócił. W Petersburgu został malarzem wielkiego księcia Konstantego Pawłowicza, z wysoką roczną pensją i mieszkaniem w Pałacu Marmurowym. W 1809 r. został członkiem Akademii Petersburskiej.

Akwarela przedstawia Giacomo Quarenghiego (1744-1817), nadwornego architekta carów Rosji, twórcę klasycystycznego Petersburga. Orłowski ukazał Quarenghiego w stroju zakonu kawalerów maltańskich, gdy wsparty na ogromnym cyrklu stoi na projekcie elewacji kościoła.
Znajdujący się w Petersburgu kościół kawalerów maltańskich został wzniesiony w 1745 r. przez Francesco Bartolomeo Rastrellego. Orłowski obracał się w tym samym petersburskim środowisku artystycznym co Quarenghi. Karykatury architekta rysował parokrotnie. Podkreślał w nich jego krępą budowę ciała i wydatny nos.

[Marta Zdańkowska]