Zegar karetowy w ażurowej kopercie ze srebra złoconego. Część górna koperty z otworem na szkło ozdobionym pasem ażurowej dekoracji złożonej z czterech pól w rocaille'owych obramieniach wypełnionych naprzemiennie dekoracją z koszów róż i z panopliów. Pomiędzy polami - przeplatające się taśmy i lambrekiny. Dolna część koperty ozdobiona pośrodku wirującą rozetą, w partiach zewnętrznych - czterema polami ujętymi w ślimacznice, wypełnionymi grawerowanymi przedstawieniami: dwa pola - panopliami, dwa pozostałe - krajobrazem z drzewem, płotem i biegnącym psem oraz widokiem budowli bramnej, płotu i drzewa. Płyta mechanizmu z ażurowym kokiem osłaniającym balans, sygnowana "Antonius Kamiński a Leopol". Antoni Kamiński, według Juliana Kołaczkowskiego, urodził się w 1711 r. i był synem zegarmistrza lwowskiego Jana. Franciszek Jaworski na podstawie znanych mu archiwaliów, pisze, że był jednym z trzech mistrzów odpowiedzialnych za wyodrębnienie w 1766 cechu zegarmistrzowskiego w tym mieście, oraz "piastował bardzo często godność mistrza i seniora cechu, reprezentował cech na zewnatrz (...) zażywał ogromnej między współtowarzyszami powagi". Zmarł w 1783, pozostawił po sobie syna Jakuba, zegarmistrza, na którym kończy się ten ród lwowskich zegarmistrzów. Jaworski już w 1910 pisze, że "z wyrobów jego niestety niewiele do dnia dzisiejszego się dochowało" i wymienia tylko jeden "zegarek wyraźnie imieniem jego sygnowany, a w muzeum miejskiem przemysłowem się znajdujący", który "świadczy chlubnie o jego zdolnościach". Obecnie oprócz omawianego zegara z kolekcji Zamku, w zbiorach publicznych znajduje się jeszcze jeden zegar tego mistrza - kaflowy, niedawno nabyty do zbiorów Fundacji Teresy Sahakian. Literatura: Julian Kołaczkowski, "Wiadomości tyczące się przemysłu i sztuki w dawnej Polsce", 1888. Franciszek Jaworski, "Lwów stary i wczorajszy", Lwów 1910 . Anna-Saratowicz i Maciej Pełczynski, "Tempus tene. Zegary mechaniczne w Polsce tradycja i współczesność", katalog wystawy w Muzeum Okręgowym w Toruniu, Toruń 2000, s. 195-196, nota nr XVIII.4.