Przedstawienie Jana Heweliusza pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Razem z rzeźbiarskim przedstawieniem Chronosa i Sławy, szeregiem brązowych popiersi wybitnych Polaków oraz wystrojem malarskim tworzy program Sali Rycerskiej, urządzonej w latach 1781-1786 i mającej służyć przypominaniu osób szczególnie zasłużonych, a także chlubnych wydarzeń z historii Polski. Rzeźba jest jednym z 18 mniejszych popiersi ustawionych w Sali Rycerskiej. Wydaje się, iż pierwowzór dla niej stanowił przedstawiający astronoma miedzioryt wykonany przez Jeremiasa Falcka (wg Helmicha Twenhausena). Le Brun, modelując popiersie, wiernie powtórzył za ryciną rysy twarzy modela, sposób ułożenia włosów i zarostu, a także niektóre elementy ubioru, m.in. duży, obrębiony koronką kołnierz. Prawdopodobnie rzeźbiarz znał również inne źródła ikonograficzne związane z osobą gdańskiego astronoma. Mogła do nich należeć np. odbitka graficzna (dawniej w kolekcji Stanisława Augusta, obecnie w Gabinecie Rycin Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego) wyobrażająca medal z popiersiem Heweliusza, wykonany przez Arvida Karlsteena. W 1790 Stanisław August ofiarował Radzie Miejskiej Gdańska brązową kopię popiersia (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku). Z przodu, pod popiersiem ryty napis: HEVELIUS Na przedniej ściance podstawy ryty i złocony napis: JOAN: HEVELIUS / + MDCLXXXVII. Jan Heweliusz (1611-1687). Syn Abrahama Hewelke, kupca i piwowara gdańskiego, oraz Karoliny z Heckerów. Ławnik, a następnie główny rajca Starego Miasta w Gdańsku. Wybitny astronom, autor m.in. pierwszych dokładnych map powierzchni księżyca i opracowań dotyczących komet.