Św. Kazimierz (1458-1484), drugi syna króla Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Habsburżanki, kanonizowany 1521, wedle tradycyjnej ikonografii przedstawiany był w młodzieńczym wieku, w królewskim płaszczu, z koroną, krucyfiksem liliami. Wątpliwości co do takiej identyfikacji budzić mogą dyscyplina i hełm, atrybuty niespotykane w przedstawieniach Św. Kazimierza. Można to jednak wytłumaczyć mniej kategorycznym traktowaniem w XVIII w. tradycyjnej ikonografii. Obraz uchodził za dzieło wybitnego niemieckiego malarza okresu klasycyzmu, Antona Raphaela Mengsa (1728-1779), jednak autorka monografii artysty, Steffi Roettgen (1999) atrybucję taką odrzuciła i hipotetycznie przypisała obraz Lodovicowi Sternowi. Wersja tego obrazu pojawiła się na rynku sztuki w Londynie w 1987, z atrybucją Franzowi Christophowi Janneckowi, a następnie Agostino Masucciemu i tytułem Św. Ludwik z Tuluzy (blacha miedziana, 33,3 x 27,3 cm). Obraz był własnością Karola Lanckorońskiego w Wiedniu; odziedziczony przez jego córkę, Karolinę Lanckorońską, w 1994 podarowany został przez nią Zamkowi Królewskiemu w Warszawie. Literatura: Juszczak, Małachowicz 2013, nr 459 (tam wcześniejsza literatura).