Popiersie Marka Aureliusza należy do grupy tzw. popiersi bibliotecznych, które w ostatnim ćwierćwieczu XVIII w. w Anglii stanowiły ważny element wyposażenia wnętrz bibliotek w prywatnych domach. Były to biusty portretowe pisarzy, mówców, filozofów, wybitnych przedstawicieli różnych dziedzin nauki itp. Serię tego typu wyrobów stworzył Joshua Wedgwood w latach 1773-1787, według form i modeli gipsowych wykonanych na jego zamówienie przez firmę Hoskins & Olivier (od 1771 do 1779 r.). Biusty wzorowane były na antycznych rzeźbach lub naśladownictwach klasycznych w marmurze, brązie lub – okazjonalnie- kości słoniowej. "Ornamental Ware Catalogue" z 1787 roku wymienia 90 biustów portretowych przedstawiających 82 postaci.
Biusty biblioteczne Wedgwooda wykonywano z czarnego bazaltu, naśladując naturalny kamień. Powstało też kilka w rosso antico i białej terakocie oraz parę miniaturowych z białego jaspisu na niebieskich lub czarnych cokołach.
Popiersie Marka Aureliusza znajdujące się w kolekcji zamkowej jest przykładem jednego z dwóch modeli wykonanych przez Wedgwooda według gipsowych odlewów dostarczonych przez firmę Hoskins & Grant w marcu 1774. Jedno, wysokie ok. 63,5 cm podpisane Marcus Aurelius Antoninus oraz mniejsze, ok. 42 cm wysokości z podpisem: Młody Marcus Aurelius.
Mniejsze popiersie Marka Aureliusza znajduje się w kolekcji Wedgwood Museum Trust. W zbiorach polskich zachowało się analogiczne popiersie Horacego w Pałacu w Nieborowie, Oddziale Muzeum Narodowego w Warszawie oraz dwa miniaturowe popiersia Izaaka Newtona, fizyka, matematyka i astronoma i Johna Locke’a, filozofa angielskiego w zbiorach tegoż muzeum.