Kielich o konicznej czaszy, kulistym nodusie szlifowanym w soczewki, tralkowym trzonie fasetowanym i okrągłej, lekko wysklepionej stopie. Nasada czaszy zdobiona szlifowanymi owoidalnymi soczewkami, powyżej – na ściankach czaszy umieszczono szlifowane ostrołukowe fasety. Pozostałą powierzchnię czaszy dekorują dwa grawerowane motywy związane z Rosją i rodziną carską (oba obramowane identycznymi dwiema ukwieconymi gałązkami): dwugłowy orzeł trzymający w szponach berło i jabłko królewskie, pod koroną cesarską – z jednej strony, a z drugiej – monogram wiązany EP, również pod koroną cesarską. Monogram odnosi się do carycy Elizawiety Pietrownej, panującej w Rosji w latach 1741-1762. W XVIII w. szkła z hut działających w i wokół Petersburga, a zwłaszcza z Cesarskiej Szklanej Fabryki (Imperatorskij steklolnyj zawod) przeznaczone były głównie dla rodziny carskiej i arystokracji. Wśród luksusowych wyrobów ze szkła kryształowego tej huty przeważały kielichy z grawerowanymi cesarskimi emblematami, portretami, monogramami i inskrypcjami, które często dodatkowo złocono i szlifowano. Kielich należy do grupy wyrobów petersburskich, nie tylko ze względu na typowy dla nich kształt, ale przede wszystkim z uwagi na dekorację, zwłaszcza motyw dwugłowego orła – godła Rosji. Kielich został w 1974 przekazany do zbiorów zamkowych legatem Tadeusza Wierzejskiego; na przełomie lat 1982 i 1983 był prezentowany na wystawie w Zamku Królewskim: Nabytki Zamku Królewskiego w Warszawie, wybór darów i zakupów z l. 1971-1982.