Szklanka dwuścienna, koniczna, fasetowana, z dekoracją między ściankami, wyciętą i grawerowaną w złotej folii. Przedstawiono jedną z typowych scen dworskich: odbywającemu się na tarasie koncertowi skrzypka i wiolonczelisty przysłuchują się damy i trzej mężczyźni. Dodatkowe zdobienie przy krawędzi podstawy stanowi wycięty w srebrnej folii fryz składający się z liści akantu. Szklanka należy do grupy szkieł dwuściennych, które w 1. połowie XVIII w. stanowiły duży procent produkcji czeskich szkieł. Wykonywano je z dwóch naczyń, ściśle do siebie pasujących wymiarami, z których zewnętrzne miało większą średnicę, a wewnętrzne – mniejszą, ale wyższą. Ścianki łączono za pomocą żywic, najczęściej około jednego centymetra poniżej wylewu, dno zewnętrzne doklejano jako ostatni element. Na zewnętrzną ściankę wewnętrznego naczynia naklejano złotą folię, rzadziej srebrną (niekiedy je łączono w jednym przedmiocie), z wyrytymi rylcem scenami i ornamentem, niekiedy podmalowanymi przezroczystymi lakierami. Tematyka dekoracji szklanki (sceny z życia dworu) jest przykładem najczęściej stosowanych na tego typu obiektach po 1730 r, a jej obramowanie jest dość skromne – na ogół naczynie zdobiono bordiurą roślinną także pod wylewem. Szklanka została przekazana do zbiorów zamkowych legatem Tadeusza Wierzejskiego w 1974 wraz z dużym zespołem szkieł czeskich liczących 23 obiekty, co stanowi ponad 60% obecnej zamkowej kolekcji wyrobów hut czeskich. Wszystkie szkła zdobione złoceniami międzyściennymi znajdujące się w zamku pochodzą z tego zapisu.