Kielich o czaszy czternastobocznej, u nasady przewężonej i fasetowanej (wklęsło u dołu, wypukło u góry), oddzielonej płaskim talerzykiem od tralkowego trzonu fasetowanego ze szlifowanymi w górnej, pogrubionej części – owalami, osadzonego na okrągłej stopie ze szlifowanymi od spodu na przemian soczewkami i kreskami, a przy brzegu grawerowanymi matowymi ząbkami. Cała powierzchnia czaszy dekorowana grawerowanymi obramowanymi ornamentem lambrekinowym i cęgowo-akantowym dwiema scenami sielankowymi: na tle krajobrazu, wśród zwierząt domowych, ukazani zostali mężczyźni grający na harfie i flecie oraz kobieta. Sceny rozdzielają naprzeciwlegle umiejscowione i obramowane analogicznym ornamentem dwie alegorie: Wierność – pod postacią kobiety z psem i pierścionkiem/obrączką oraz Rozum – pod postacią kobiety trzymającej zwrócony ku górze miecz, z lwem u stóp. Krawędź wylewu zdobią matowe ząbki. Kielichy o tak ukształtowanej czaszy wykonywano w śląskich hutach w latach ok. 1740-ok. 1760, a następnie nieco upraszczano – powierzchnię czaszy powyżej nasady pozostawiano gładką, bez faset. Grawerunek o wysokim poziomie artystycznym i technologicznym jest wyróżnikiem dla szkieł śląskich z tego okresu. Kielich został przekazany do zbiorów zamkowych legatem Tadeusza Wierzejskiego w 1974 wraz z dużym zespołem szkieł śląskich liczących 30 obiektów, w tym także innych czarek, co stanowi ok. 85% obecnej zamkowej kolekcji wyrobów hut śląskich.