Nieudane porwanie króla zdarzyło się wieczorem 3 XI 1771 r. Spisek zawiązali konfederaci barscy, którzy już 13 X 1770 r. ogłosili detronizację Stanisława Augusta, a rok później zdecydowali się siłą wymusić jego abdykację. Na ulicy Miodowej zamachowcy napadli karetę wiozącą króla, wywiązała się strzelanina i walka wręcz, monarcha został zraniony w głowę. Większość zamachowców zbiegła, pozostał tylko jeden – Jan Kuźma, który pieszo uprowadził króla na Marymont i pokajał się przed królem, gdy ujrzał fiasko planu konfederatów. Przybyła na wezwanie monarchy gwardia królewska rankiem następnego dnia oswobodziła władcę. Fakt ten odbił się szerokim echem w kraju i za granicą. Poza Polską powstało kilka medali upamiętniających szczęśliwe ocalenie Stanisława Augusta oraz wiele rycin. Nie znamy bezpośredniego zleceniodawcy opisywanego medalu, a wykonał go w konwencji antykizującej jeden z najznakomitszych medalierów tego czasu – Johann Leonhard Oexlein. "Wiadomości Warszawskie" nr 45 z 1772 r. donosiły: "Z Norimbergi d. 28 kwietnia. Wybito tu medal z okoliczności bezbożnego targnienia się na życie Króla Jmci Polskiego dnia 3 Listopada roku przeszłego. Król Jmć reprezentowany jest na nim po Rzymsku z Koroną na głowie, w tym momencie, jak był atakowany. Ręka nad nim wychodząca z obłoków ratuje jego życie szacowne, a pioruny z tegoż obłoku wypadające przerażają, i do ucieczki przymuszają Królobójców. Z daleka daje się widzieć Warszawa, a nad nią ten napis: Nolite tangere Christos meos.... Druga strona wyraża Króla Jmci zaprowadzonego do Pałacu Opatrzności. Polska całuje rękę jego, a Litwa w postaci dziękującej Bogu, że raczył jej zachować Króla tak Kochanego". Napisy są cytatami z Księgi Psalmów – na awersie Ps 104,15; na rewersie Ps 33,16 (numeracja wg Wulgaty).
[Juliusz W. Zacher]