Medal z polską treścią, sygnowany przez zatrudnionych w Prusach berlińskich medalierów – ojca i najstarszego syna – Daniela Friedricha (1735–1819) i Friedricha Wilhelma Loosa (czynny 1786–1806) – został ufundowany, co wydaje się faktem niezwykłym, przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II. W lipcu 1789 r. pisano: "Margraf Lucchesini Poseł […] Pruskiego, imieniem Monarchy swego, ofiarował Najjaśniejszemu Naszemu Panu Medal Złoty, a JP Małachowskiemu Marszałkowi Sejmowemu i Konfederacyi Koronnej, tudzież Książęciu Jmci Sapiesze Marszałkowi Konfederacyi Litewskiej medale srebrne, bite świeżo w Berlinie z okoliczności teraźniejszego tak chwalebnego Sejmu Polskiego. Na jednej stronie tego Medalu znajduje się Geniusz Polski z dobytym w ręku mieczem, przy Chorągwiach, Tarczach i innych Znakach Wojskowych, z tym na wierzchu napisem Proprio marte tuta... Druga strona Medalu wyraża Posąg Rycerski Króla Jana Sobieskiego, roku przeszłego w Łazienkach postawiony". Główna strona medalu ukazuje pomnik Jana III postawiony w 1788 r. w Łazienkach. Rewers z personifikacją Polonii nosi napis upamiętniający uchwałę Sejmu Wielkiego z 20 X 1788 r. o zwiększeniu stanu armii do 100 tys. żołnierzy. Przyczyniła się do powstania uchwały deklarowana przychylność króla pruskiego dla polskich reform idących wbrew dążeniom Rosji. Przymierze z Polską wkrótce Prusy zerwały. Medal znany jest w złocie, srebrze i brązie w licznych zbiorach. Stempel rewersu (pęknięty) zabrano w 1868 r. do Petersburga, zwrócono Polsce po pokoju ryskim, w 1924 r.
[Juliusz W. Zacher, Marta Męclewska]