Kielich o konicznej czaszy, nodusie szlifowanym w dwa rzędy graniastych soczewek, dwuczłonowym trzonie i okrągłej, lekko wysklepionej stopie. Trzon składa się z fasetowanej tralki i cylidrycznej części dolnej, fasetowanej, ujętej od dołu płaskim talerzykiem, u góry spłaszczoną kulą szlifowaną w romboidalne soczewki. Zaokrągloną nasadę czaszy wykonano z litego szkła z zatopionymi pęcherzami powietrza, i powierzchnią ozdobioną szlifowanymi dużymi rombami. Powyżej nasady czaszę dekoruje grawerowana i złocona scena dworska: przedstawiono damę i kawalera ubranych według osiemnastowiecznej mody, rozmawiających w ogrodzie, wśród roślinności i zabudowań pałacowych w tle. W XVIII w. szkła z hut działających w i wokół Petersburga, a zwłaszcza z Cesarskiej Szklanej Fabryki (Imperatorskij steklolnyj zawod) przeznaczone były głównie dla rodziny carskiej i arystokracji. Wśród luksusowych wyrobów ze szkła kryształowego tej huty przeważały kielichy z grawerowanymi cesarskimi emblematami, portretami, monogramami i inskrypcjami, które często dodatkowo złocono i szlifowano. Kształt kielicha i dekoracja w postaci złoconego grawerunku są typowe dla wyrobów petersburskich. Kielich został w 1977 podarowany do zbiorów zamkowych przez Kazimierę Zawistowicz-Adamską, a na przełomie lat 1982 i 1983 był prezentowany na wystawie w Zamku Królewskim : Nabytki Zamku Królewskiego w Warszawie, wybór darów i zakupów z l. 1971-1982.