Aureus, złota moneta rzymska, wprowadzona do obiegu w I w. przed Chr. przez Sullę, Pompejusza i Juliusza Cezara jako emisja wojenna. Stopniowo jej waga spadała, zastąpiona została przez solida w czasie panowania Konstantyna Wielkiego (307-337). Probus (276–282), Marcus Aurelius Probus, ur. ok. 232 r. Po szybkiej karierze wojskowej, wkrótce po śmierci Tacyta w 276 r. proklamowany cesarzem przez podległe mu wojska. Obok znaczących sukcesów militarnych jego panowanie przyniosło próbę naprawy finansów i życia ekonomicznego w cesarstwie. Zamordowany jesienią 282 r. przez grupę zbuntowanych żołnierzy. Monety tego typu bito w trzech mennicach: w Ticinum, Cyzicus oraz w Antiochii. Brak w literaturze przedmiotu dostatecznych wskazówek pozwalających przypisać omawiany egzemplarz jednej z tych mennic. Znaczenie wyobrażonego na rewersie bóstwa, Słońca Niezwyciężonego – Sol Invictus – rosło w Rzymie nieustannie od czasów Sewerów, osiągając apogeum za panowania Aureliana (270–275), który ogłosił Słońce bogiem najwyższym, jego kult zaś – kultem państwowym. [Borys Paszkiewicz, Anita Chiron-Mrozowska, oprac. Michał Zawadzki]