Solid, złota moneta rzymska, wprowadzona przez Kontantyna I (306-337) w zachodniej części Imperium. Solid ważył ok. 4,55 g. W Bizancjum bity do XI w., w zmienionej formie produkowany później w innych państwach europejskich. Konstantyn I Wielki (306–337), Flavius Valerius Constantinus, ur. w latach 280–288, syn Konstancjusza Chlorusa, augusta władającego Cesarstwem Zachodnim, i Flavii Julii Heleny (świętej). Po śmierci ojca w 306 r. proklamowany cesarzem przez podległe mu wojska, co zniweczyło system sprawowania władzy oparty na tetrarchii. Pokonawszy wszystkich konkurentów, stał się w 324 r. jedynym władcą Imperium. Zm. w 337 r. Edyktem mediolańskim w 313 r. udzielił poddanym prawa do swobodnego wyznawania religii, uznając tym samym oficjalnie chrześcijaństwo. Od czasów Konstantyna vota na monetach – upamiętnianie składanych przez cesarza ofiar wotywnych – pojawiały się coraz częściej. Samo zaś przedstawienie uwidocznione na rewersie – wizerunek Victorii kładącej napis na tarczy – nie było nowe: występowało bowiem już w I w. po Chr., np. na monetach bitych przez Wespazjana. [Borys Paszkiewicz, Anita Chiron-Mrozowska, oprac. Michał Zawadzki]