Cukiernica o półowoidalnej czaszy osadzonej na niskiej stopce i okrągłęj, lekko wysklepionej pokrywie. Obydwie części zdobione są pionowymi kanelurami płaskimi, na przemian matowymi i gładzonymi. Uchwyt pokrywy stanowi plastyczna postać siedzącej kobiety w żałobnej chuście z ciastkiem w ręku, przy niej ustawiono beczułkę mąki i naczynie z oliwą. Manufaktura Neale & Co, jak wiele innych angielskich wytwórni ceramicznych wzorowała się na manufakturze Wedgwooda, stosując nie tylko podobne kształty wyrobów, ale także analogiczne masy ceramiczne: ok. 1778 – kamionkę jaspisową, zaś w latach 1778-1786 – czarną kamionkę bazaltową, z której wykonana jest cukiernica. Uchwyt pokrywki nawiązuje do uchwytów "wdowich" w stosowanych przez J. Wedgwooda. Nazwę zaczerpnięto od figurki kobiety uosabiającej biblijną wdowę z Sarepty z atrybutami, identycznymi jak na cukiernicy. "Wdowie" uchwyty na wyrobach bazaltowych stosowały także inne wytwórnie w Leeds, Elijan Mayer, Birch oraz Turner’s "Salopian". Dekoracja kanelurami została wykonana tokarką, którą do zdobienia ceramiki wprowadził J. Wedgwood w 1768. Cukiernica została zakupiona do zbiorów zamkowych w 1983.