Czarka koniczna, lekko zaokrąglona u nasady i z rozchylonym wylewemj, wsparta na niskim pierścieniu podstawy. Pierwotnie stanowiła komplet z miseczkowatym spodkiem. Jedną stronę zewnętrznych ścianek dekoruje "wzór stolikowy", który stanowi kompozycja stolika i fragmentu płotu z wyrastającymi zza nich gałązkami kwitnących chryzantem i peonii. Drugą stronę ścianek czarki dekoruje wazon z gałązką kwiatów. Wnętrze czarki zdobi pas ornamentu geometryczno-roślinnego, namalowany wzdłuż krawędzi wylewu oraz stylizowany kwiat umieszczony na dnie. Dekorację malarską utrzymaną w kolorystyce błękitu, zieleni, czerwieni, fioletu i żółci wzbogacają złocenia nałożone na elementy niebieskie.
Wczesna porcelana miśnieńska była modelowana i dekorowana według pierwowzorów dalekowschodnich, dlatego też do ok. 1740 filizankom nadawano formę czarki bez uszka.
"Wzór stolikowy" wprowadzony do wzornictwa porcleany miśnieńskiej w 1732, popularny był zwłaszcza w latach trzydziestych, jak i po połowie XVIII w., czasem komponowano go z owadami, a nawet figurami Chińczyków z wachlarzami.
Kwiaty ujęte zostały w konwencji tzw. Indianische Blumen – typowej dekoracji malarskiej dominującej na porcelanie miśnieńskiej od ok. 1725 do lat czterdziestych XVIII stulecia. Stylizację kwiatów wzorowano na porcelanie K’ang Hsi z przełomu XVII i XVIII wieku. Podstawę kompozycji roślinnych tworzyły: chryzantemy, peonie i astry, a dopełniały je: pędy sosny i bambusa, kwitnąca śliwa, kamelia, dzika róża, kwiaty wiśni, goździk, kwiat granatu, irys, lotos z liśćmi i wąsami pnącza.

Czarka wraz z drugą identycznie dekorowaną została zakupiona do zbiorów zamkowych w 1983.