Kafetiera wsparta na niskiej okrągłej stopie, ma korpus podzielony na osiem pól płytkimi bruzdami, w dolnej części zaokrąglony, w środkowej – dzwonowaty, a w górnej – cylindryczny. Co drugie pole oraz górną partię korpusu zdobi, wyciskana w formie, reliefowa skośna kratka. Dziobek esowato wygięty osadzony jest w środkowej części korpusu wraz z podtrzymującym go dodatkowo poziomym wspornikiem. Uchwyt naśladuje kształt "böttgerowskiego ucha", wzbogaconego u dołu łukiem w formie litery "C". Pokrywka kopulasta zdobiona jest czterema reliefowymi łukami, które przecinają się parami, zwieńczona jest uchwytem złożonym z dwóch talerzyków o zróżnicowanej wielkości. Kafetierę wykonał według modelu Johanna Jacoba Irmingera z 1712, formierz Johann Christoph Krumbholz, którego wyciśnięty znak: krzyżyk w kwadracie umieszczony jest na spodniej stronie dna kafetiery. Kamionkę wytwarzano w pierwszych latach istnienia manufaktury. Miała ona odcień od czerwieni ceglastej po ciemny brąz, a przedmioty z niej wykonane niejednokrotnie pokrywano brązową lub czarną glazurą oraz różnorodnie zdobiono. Dekorację stanowiły: relief, plastyczny i wyciskany z formy; szlif metodami analogicznymi do obróbki kamieni szlachetnych; malatura farbami lakierowymi na zimno oraz złocenia. Kształty naczyń kamionkowych naśladowały dalekowschodnią porcelanę lub były wzorowane na współczesnych wyrobach ze srebra i cyny, których projekty dostarczał między innymi nadworny złotnik Augusta II – Johann Jacob Irminger pracujący dla Miśni w latach 1710-1719. Forma kafetiery z pokrywkąt nawiązuje do stosowanych w rzemiośle artystycznym z kręgu Islamu, natomiast relief wzorowany jest na chińskiej kamionce z Yixing. Kafetiera została zakupiona do zbiorów zamkowych w 1982.