Czarka ma czaszę wieloboczną ukształtowaną na rzucie owalu, u nasady przewężoną, dwunastoboczną, o płaszczyznach płaskich rozdzielonych wklęsłymi; trzon tralkowy fasetowany osadzony na stopie okrągłej o krawędzi złożonej z piętnastu odcinków – łuków wklęsłych, zdobionych przy krawędzi rytowanymi matowymi trójkątami, a od spodu – dwoma kręgami szlifowanych soczewek.
Dekoracja grawerowana składająca się z różnorodnych kompozycji w obrębie faset, wśród których przeważają kosze z kwiatami i owocami i niekiedy dodatkowo z ptakami, połączone z elementami ornamentalnymi. Na przeciwległych ściankach znajdujących się na dłuższej osi czaszy, umieszczono scenę polowania psa na zająca oraz dwudzielną tarczę herbową z przedstawieniem profilowym kroczącego lwa w koronie z dwudzielnym ogonem i orła w mitrze książęcej, klejnot herbu stanowi profilowe popiersie lwa z uniesionymi łapami w koronie i obroży. Przy krawędzi wylewu matowe ząbki.
Herb wskazuje, że czarka została wykonana dla członka rodu grafów von Burghaus. W tym okresie żyli graf Otto Ludwig Conrad von Burghaus (1713-1795) oraz graf Niclas Wilhelm Joachim (1722-1804). Bardziej prawdopodobne jest związanie szkła z drugim z grafów, gdyż był on panem na Friedlandzie, Floste (ob. Włostowa) i Milatschütz, w powiecie niemodlińskim (niem. Falkenberg) na ziemi opolskiej.
Czarka ma typową formę tego typu przedmiotów, przeznaczonych do podawania różnego rodzaju słodyczy, które powstawały na Śląsku w XVIII w, zwłaszcza w drugiej tercji.
Czarka na cukry została przekazana do zbiorów zamkowych legatem Tadeusza Wierzejskiego w 1974 wraz z dużym zespołem szkieł śląskich liczących 30 obiektów, w tym także innych czarek, co stanowi ok. 85% obecnej zamkowej kolekcji wyrobów hut śląskich.