Rycina stanowi ciekawy przykład druku o charakterze propagandowym, łączącym godło państwowe z tablicą genealogiczną. Orzeł Biały w koronie zamkniętej na którego piersi oraz rozpostartych skrzydłach rozmieszczono 44 medaliony z popiersiami władców od Leszka I do Zygmunta III.U góry w rogach kompozycji tytuł: REGES POLONIAE. U dołu po obu stronach dwie tablice w rolwerkowych obramieniach z dedykacją dla Zygmunta III i sygnaturą: AD SIGISMVNDVM TERTIVM/ POLONIAE REGVM INVICTISS./ AQVULA POLONICA/ Dum tu Catholicam Fidem tueris, Omnis Nobiliatas, Senatus omnis, / Decernit tibi Regios honores,/ Imponit capiti tuo Coronam, Totam metibi deuouet dictque. Quid tu. Perficis, ut beatior sim, Ut victorix ferar aliore penna. Ut nomen volitet meum per orbem. Ergo grate vices rependo; nomen, SIGISMVNDE, tuum utvolet per Orbem." "Regumte numero Polonicorum/ Adscriptum populos fera pomnes,/ Amplexugie tenebo pertinaci./ Pracello velut alites volatu;/ Pracellam quo que vocibus canoris./ Aeternum tua facta praedicabo;/ Priscae Religionis alme CVLTOR,/ SYDVS nominis unicum POLONI,/ Nostrae SP […], COLVMEN, DECVS Salutis,/ Libertatis amator, atque VINDEX/ IAGELLONIADVM propago VIVE./ Tho. Treteri Polonij/ ANNO.M.D.LXXXVIII. ROMAE. Przedstawiony poprzez portrety kolejnych władców wywód genealogiczny ukazuje Zygmunta III jako spadkobiercę polskich królów co dodatkowo podkreśla tekst dedykacji akcentujący legalność jego wyboru i koronacji. Rycina ta miała na celu umocnienie autorytetu młodego wówczas monarchy, którego mądrość i potęga wsparte zostały wielowiekową tradycją. Jednocześnie chodziło o zastraszenie ewentualnych wrogów mogących zagrażać Rzeczypospolitej. Tomasz Treter był wieloletnim sekretarzem kardynała polskiego Stanisława Hozjusza. Tworząc rycinę korzystał prawdopodobnie z pomocy współpracującego z nim wcześniej, włoskiego grafika Jana Baptisty Cavalieri, na co nie ma jednak bezpośrednich dowodów. Zaprezentowane na rycinie wizerunki władców wywodzą się przypuszczalnie od rysunkowego pocztu, przygotowanego przez Tretera do niezrealizowanej publikacji Regum Poloniae Icones, którego jedyny egzemplarz znajduje się w zbiorach Ossolineum. Nowatorskie podejście do kompozycji przyczyniło się do popularności tego przedstawienia, o czym świadczą pojawiające się w późniejszych latach powtórzenia.