Słój apteczny w formie albarello: korpus cylindryczny o zaokrąglonych ramionach i podstawie, z lekko zaznaczonym wcięciem w części środkowej, osadzony na węższej stopie z wyodrębnionym szerszym pierścieniem podstawy, wylew rozchylony. Naczynia dekorowane błękitem kobaltu: brzusiec pokryty wicią roślinną ze stylizowanymi liśćmi winorośli. Ramiona i nasada brzuśca zdobione poziomymi paskami w układach: kilka węższych przedzielonych szerszymi (nasada) i miedzy dwoma szerszymi kilka węższych, na których poprowadzono prostopadle skośne szersze kreski. Naczynia apteczne rodzaju albarello produkowano w Montelupo od XV do XVII w.; sposób malowania liści oraz paski podkreślające górną i dolną partię naczynia są także typowe dla tego ośrodka ceramicznego. Naczynie tworzy parę z drugim identycznym albarello, obydwa zostaly zakupione do zbiorów zamkowych w dwudziestoleciu międzywojennym, w latach 1945-1984 przechowywane w Muzeum Narodowym w Warszawie, w 1984 – przekazane na własność ZKW.