Waza apteczna o brzuścu owoidalnym na wyodrębnionym pierścieniu postawy, z krótką, szeroką szyją, z dwoma uchwytami w formie schematycznych delfinów, rozmieszczonych po bokach w górnej części brzuśca. Z powierzchni dekorowanej stylizowanymi liśćmi akantu, wolutowo zakręconymi na kobaltowym tle, z jednej strony wyodrębniona owalna rezerwa, a pod nią białe prostokątne pole z nazwą leku. W rezerwie przedstawienie całopostaciowe św. Jana Chrzciciela ubranego jedynie w skórę, z krzyżem w prawej ręce, kroczący na tle schematycznie zarysowanego krajobrazu malowanego zielenią i błękitem na poziomie stóp, pozostałe tło – żółte. W banderoli napis: SYo DI LVPPOLI S - Sy[ropp]o di Luppoli s[olutivo czyli syropu z szyszek chmielu, stosowanego w przypadku zaburzeń snu, chorób nerek – jako środek moczopędny oraz na poprawienie trawienia. Forma wazy stosowana przez ceramików z Montelupo w XVI i XVII w., dekoracja wazy była typowa dla nich w końcu XVI i na początku XVII w., jednak sposób ukazania świętego na jednolitym tle z zaznaczonym schematycznie krajobrazem pozwala na datowanie naczynia na lata ok. 1610-1630. Na aptecznych naczyniach produkowanych w Montelupo oprócz św. Jana Chrzciciela umieszczano postaci innych świętych oraz sceny biblijne. Waza apteczna zakupiona do zbiorów zamkowych w dwudziestoleciu międzywojennym, w latach 1945-1984 przechowywana w Muzeum Narodowym w Warszawie, w 1984 r. –przekazana na własność ZKW.