Walenty Gagatkiewicz (1750–1805), wykształcony, wspomagający biednych, nadworny lekarz króla Stanisława Augusta, wywodził się z rodziny lekarskiej – zarówno jego ojciec, jak i ojczym byli chirurgami. Po odbyciu praktyki aptekarskiej w Warszawie studiował medycynę w Paryżu. Uzyskał stopień doktora medycyny (1770), a następnie udał się w podróż do Włoch i Niemiec w celu pogłębienia wiedzy. W 1773 r. został mianowany konsyliarzem dworu i króla, a w 1788 r. otrzymał szlachectwo. Doceniany za swoje umiejętności, Gagatkiewicz cieszył się popularnością. Jego praktyka lekarska wykraczała poza środowisko dworskie. Od 1789 r. prowadził lekcje anatomii w szkole chirurgii założonej z jego inicjatywy przy szpitalu św. Łazarza i bezpłatnie leczył ubogich. Ponadto działał na rzecz uporządkowania spraw związanych ze służbą medyczną w Polsce oraz stworzenia systemu kształcenia przyszłych lekarzy i chirurgów. Bacciarelli ukazał go na portrecie w modnym angielskim stroju noszonym w Warszawie od końca lat 80. XVIII w. przez ludzi wolnych zawodów. Gagatkiewicz ma na sobie frak i kamizelkę, a pod szyją "cravate a l’anglaise". Upudrowane włosy (peruka?) zaczesane są do tyłu, a nad uszami ułożone w loki. Portret uważny był przez dziesięciolecia za zaginiony. O tym, jak wyglądał, do niedawna wiadomo było tylko dzięki rycinie Jana Ligbera wykonanej w 1805 r. na podstawie Bacciarellowskiego obrazu. Na rycinie podobiznę lekarza ujęto w ramę z napisem: WALENTY GAGATKIEWICZ DOKTOR I KONSYLIARZ NADW: […]. Dzięki temu obraz wystawiony na aukcji w Paryżu w 2018 r. można było zidentyfikować jednoznacznie jako portret królewskiego lekarza. Mimo prostoty kompozycji i stosunkowo skromnych środków artystycznych portret Gagatkiewicza przyciąga uwagę kunsztem wykonania. Bacciarelli wprowadził dynamikę do statycznej kompozycji dzięki umieszczeniu w rozpięciu kamizelki fantazyjnie zawiązanego mięsistego "cravate". Ponadto doskonale zharmonizował ciepłe tony karnacji portretowanego z chłodną barwą fraka. Efekt ten uzyskał dzięki odrzuceniu silnych kontrastów światłocieniowych i barwnych oraz skupieniu się na przejściach tonalnych, szczególnie pięknie rozwiązanych w partii fraka, kamizelki czy włosów. Interesująco namalowany został wysoki kołnierz, którego szarofioletowe tony przechodzą łagodnie w granat poły fraka. Niezwykła biegłość w operowaniu kolorem widoczna jest też w opracowaniu twarzy Gagatkiewicza, w której wyróżniają się zwłaszcza oczy. Malarz skupił się nie tylko na oddaniu ich kształtu, ale także charakterystycznej barwy źrenic, którą uzyskał przez zestawienie kilku kolorów.