Portret najstarszego syna króla Francji Ludwika XIV, Ludwika Burbona zw. Wielkim Delfinem (fr. Le Grand Dauphin). Ludwik Burbon był przez wiele lat następcą tronu Francji, którego nigdy zresztą nie objął. Zmarł na ospę kilka lat przed swym ojcem. Stał się natomiast patriarchą dwóch królewskich rodów – był dziadkiem francuskiego króla Ludwika XV oraz ojcem Filipa V, króla Hiszpanii. Za panowania ojca odgrywał niewielką rolę polityczną. Podczas wojny z Ligą Augsburską został wysłany nad Ren, gdzie okazał się znakomitym dowódcą. Brał udział w podbiciu Philippsburga, zapobiegając wkroczeniu do Alzacji wojsk cesarza. Odegrał również istotną rolę w wojnie o sukcesję hiszpańską. Sam zrzekł się praw do tronu Hiszpanii na korzyść swojego drugiego syna Filipa, księcia Andegawenii. Ludwik z ogromnym zamiłowaniem zajmował się kolekcjonowaniem dzieł sztuki i był ceniony za wspaniały zbiór zgromadzony w Wersalu i Meudon. Popiersie przedstawia Ludwika Burbona w ostatnim okresie życia. Mężczyzna ubrany jest w cuirasse d’apparat, na szyi ma zawiązany krawat o rozwianych końcach. Na zbroję narzucony został dekoracyjnie udrapowany bogaty płaszcz, spięty na prawym ramieniu w węzeł. Realistycznie przedstawiona twarz, o nalanych policzkach i podwójnym podbródku charakteryzuje się silną ekspresją, ukazującą witalność i zamiłowanie do uroków życia. Tak zindywidualizowany portret świadczy o wnikliwej obserwacji Ludwika przez artystę. Na głowie księcia znajduje się okazała peruka o fantazyjnie kręconych lokach opadających na ramiona, podobna do przedstawionej na portrecie Wielkiego Delfina pędzla Hyacinthe’a Rigauda (Ludwik de France, Wielki Delfin, XVIII w., Wersal, nr inw. MV 3598). Ponadnaturalna wielkość rzeźby, a także sposób ukształtowania tyłu popiersia może wskazywać na jego przeznaczenie. Uwagę zwraca również zastosowany materiał. Popiersie nie zostało wykonane z najbardziej popularnego białego marmuru z Carrary, przeznaczanego na wizerunki wysokiej jakości. Zamiast niego użyto marmuru pirenejskiego zawierającego ciemne żyłki oraz żółte zabarwienia i stosowanego częściej do dekoracji wnętrz. Można wysunąć hipotezę, że rzeźba miała być częścią wystroju zamkowego pomieszczenia. Możliwe, że zdobiła szczyt portalu lub monumentalnego kominka, co tłumaczyłoby szorstko opracowany tył, duże rozmiary i użyty materiał. Ludwik Burbon był wielokrotnie portretowany, zwłaszcza w młodości, przez wybitnych rzeźbiarzy, takich jak Coysevox czy Girardon. Według prof. François Souchala, byłego kuratora działu rzeźby w Luwrze, prezentowane dzieło to praca artysty z najbliższego kręgu Antoine’a Coysevoxa (sugerowano autorstwo Guillaume’a Coustou). Wystudiowane fałdy drapowanego płaszcza oraz wrażliwe studium psychologiczne portretowanego wyraźnie umieszczają rzeźbę w tym kręgu. W 1699 r. artysta ten wystawił na Salonie portret Wielkiego Delfina, obecnie zaginiony. Książę był wówczas w wieku zbliżonym do ukazanego na zamkowym popiersiu. Trudno ocenić, czy prezentowany tutaj wizerunek wyszedł spod ręki samego mistrza, czy też jest dziełem jego ucznia, wzorującego się na rzeźbie z 1699 r. Z całą pewnością popiersie znajdujące się obecnie w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie stanowi przedmiot najwyższej jakości.