Każdy z elementów porcelanowych jest zdobiony scenkami rodzajowymi w typie chinoiserie umieszczonymi w rezerwach o czterolistnym wykroju na czarkach, spodkach, imbryku do herbaty, dzbanku do kawy i misce, na herbatnicy – na każdej ze ścianek, a w sposób ciągły – na korpusie cukiernicy. Ujęte są bogatą ramą ze złoceniem, przy krawędziach złoty ornament (na czarkach i misce – przy wylewie wewnętrznych ścianek). Formy typowe dla naczyń z tego okresu: czarki na pierścieniu podstawy koniczne, o szeroko rozchylonym wylewie; spodki miseczkowate; miskana fusy herbaciane na pierścieniu podstawy koniczna z szeroko rozchylonym wylewem; herbatnica sześcioboczna, w kształcie odwróconej gruszki z płaską pokrywką; imbryk kulisty, z uchwytem zaokrąglonym i dziobkiem uniesionym ku górze, esowatym; dzbanek do kawy na pierścieniu podstawy gruszkowaty z trójkątnym dziobkiem przy wylewie i uchwytem przypominającym literę J, pokrywka kopulasta, cukiernica spłaszczona o uskokowo ukształtowanym brzuścu i pokrywce, ośmioboczna. Kompletnie zachowane miśnieńskie serwisy do kawy i herbaty, zwłaszcza tzw. podróżne z lat 20. XVIII w., należą do unikatowych zabytków i są ozdobą niewielu kolekcji na świecie. Serwis należy datować na lata 1725–1730, naczynia wykonane w latach 1722–1725 ozdobiono malaturą i złoceniem dopiero ok. 1730 r. Dekoracja jest typowa dla wczesnej porcelany miśnieńskiej (powielano wzory z dalekowschodnich wyrobów bądź tworzono scenki rodzajowe z postaciami Chińczyków). Autorem malarskiej dekoracji był Johann Gregorius Höroldt i jego warsztat, co podnosi rangę serwisu podróżnego. Höroldt jako kierownik pracowni malarskiej w manufakturze miśnieńskiej wprowadził innowacje technologiczne i wywarł znaczący wpływ na charakter dekoracji porcelany. Opracował 1000 projektów scenek chinoiserie, które częściowo się zachowały i dzięki temu można stwierdzić, że postaci dekorujące m.in. dzbanek do kawy i czarki z omawianego serwisu namalowano wg konkretnych rysunków.