Jan Frans van Bloemen (1662-1749) był flamandzkim malarzem pejzażystą. Początkowo tworzył we Francji, a mając około 26 lat przeniósł się do Włoch, gdzie pozostał do końca życia. Był doceniany jako artysta – malował m.in. dla rzymskiej arystokracji, papieża i królowej Hiszpanii. Omawiany obraz jest dużą, skomponowaną horyzontalnie kompozycją. Ukazuje górzysty teren, który przemierzają podróżni transportujący swój dobytek na mułach lub osłach. Jest to krajobraz wyimaginowany. Artysta nie miał zamiaru przedstawienia konkretnego miejsca i zdarzenia, a raczej syntetyczną i wrażeniową wizją krajobrazów włoskich. Wielu artystów europejskich tego czasu tworzyło tego rodzaju przedstawienia. Zjawisko to funkcjonuje pod nazwą malarstwo lub pejzaż italianizujący.