Półmisek okrągły, płytki z kołnierzem dekorowanym reliefową plecionką (Sułkowski-Ozier), podzielonym na 12 segmentów, którym odpowiada 12-łukowy wykrój krawędzi. W lustrze widnieje malowana wielobarwnie i złotem dekoracja heraldyczna: na gzymsie, podtrzymywane z dwóch stron przez heraldyczne lwy, pod koroną szlachecką, dwie tarcze z herbami: Sulima hr. Aleksandra Józefa Sułkowskiego, okolony wstęgą z gwiazdą Orderu Orła Białego, i jego żony Marii Anny Franciszki von Stein zu Jettingen. Pozostałą powierzchnię lustra zdobią malowane w dalekowschodnim stylu kakiemona gałązki lub pojedyncze korony kwiatów oraz – na osi poniżej herbów – dwa skrzyżowane snopki. Prace nad serwisem Johann Joachim Kaendler rozpoczął wiosną 1735 r., co dokumentują jego notatki zachowane w archiwum manufaktury miśnieńskiej. Zastawa licząca pierwotnie ponad 1000 elementów (obiadowych, deserowych, do kawy i herbaty oraz świeczników i lichtarzy) została dostarczona 8 lutego 1738 r. do Pałacu Japońskiego. Według specyfikacji zamieszczonej w inwentarzu tegoż pałacu znajdowało się łącznie 110 okrągłych półmisków w pięciu różnych rozmiarach, w tym 24 tzw. drugiej wielkości jak omawiany półmisek. Zastawa stołowa Sułkowskiego była pierwszym tak wielkim zleceniem dla manufaktury miśnieńskiej spoza kręgu rodziny królewskiej Wettynów. Formy naczyń wzorowano na barokowym serwisie ze srebra złoconego wykonanym na ślub syna Augusta II w 1719 r., używanym tradycyjnie do serwowania dań obiadowych na drezdeńskim dworze królewskim, Dekoracja malarska, poza heraldycznym elementem, nawiązywała do dalekowschodniej, a reliefowa plecionka koszykowa, którą ozdobiono brzegi naczyń, opracowana już w 1732 r., została później stosowana na szeroką skalę we wzornictwie miśnieńskim pod nazwą Sułkowski-Ozier.