Pierwszy z pary srebrnych talerzy z królewskiej kolekcji rodu Wettynów, z zastawy Fryderyka Augusta, ks. elektora, od 1806 króla Saksonii, od 1807 księcia Warszawskiego. Płytkie owalne talerze o wklęsłym lustrze, łagodnie wywiniętym ku górze, otoczonym lekko wzniesiona ku górze kryzą, o wydzielonej falistej, wklęsło – wypukłej krawędzi na której brzegu sześć szerszych odcinków ujętych łukiem nadwieszonym rozdzielone jest analogicznymi krótkimi odcinkami; od wierzchu krawędź ujęta jest pasem bordiury dwoma półwałkami, z których wewnętrzny poprzedzony wklęską osadzony jest w uskoku, drugi – zewnętrzny, oddzielony wklęską, stanowi krawędź talerza. Od spodu niewielkie, okrągłe wgłębienie – ślad po trasowaniu, obok niego po lewej znak braci Schrődel (w nieregularnym czwórliściu kursywą: Gebr. / S.; po prawej znak miejski Drezna z próbą 13 (pod czapką elektorską tarcza herbowa z mieczami, u dolu "D", u góru "13"); ponadto litera "S" (1767 r. ?). Na kryzie od spodu u góry rokokowy, konturowy kartusz w formie zwróconych ku sobie szrafowanych ceowników, połączonych u dołu i góry listkami "rocaille", z szrafowanymi inicjałami kursywą "FA", na kryzie i płaskiej krawędzi u dołu oznaczenia nr inwentarzowych i wagi –1: 10. / 6.Mr. 11lt. 1qs. 2ds. ; 2: 9. / 6.Mr. 13lt. 1qs. 2ds..