Kazimierz Kamieński urodził się 8 stycznia 1919 r. w Markowie-Wólce, wsi położonej w gminie Nowe Piekuty (powiat wysokomazowiecki). Późniejszy kapitan "Huzar" ukończył szkołę powszechną w Hodyszewie, a następnie Gimnazjum Handlowe w Wysokiem Mazowieckiem. Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. Po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli, skąd udało się mu uciec. Na początku 1942 r. wstąpił do Armii Krajowej, został dowódcą plutonu, a od 1944 r. adiutantem Wiktora Leszko, ps. "Witold", komendanta Obwodu Armii Krajowej Wysokie Mazowieckie. W grudniu 1944 r. uciekł funkcjonariuszom MO, którzy chcieli go aresztować. W styczniu 1945 r. odnowił kontakt z W. Leszko i stanął na czele oddziału samoobrony Obwodu Armii Krajowej Obywatelskiej Wysokie Mazowieckie. Następnie związał się ze Zrzeszeniem Wolność i Niezawisłość. Nie ujawnił się podczas komunistycznej amnestii w 1947 r. Od lata 1948 r. "Huzar" pełnił funkcję zastępcy dowódcy 6. Brygady Wileńskiej WiN, kpt. Władysława Łukasiuka "Młota". Od czerwca 1949 r. – po śmierci "Młota" – był dowódcą. Działalność oddziału obejmowała teren od Ostrowi Mazowieckiej, Wysokiego Mazowieckiego i Łap, po Bielsk Podlaski, Siemiatycze, Białą Podlaską, Łosice i Sokołów Podlaski. Patrole prowadziły akcje ekspropriacyjne i likwidacyjne wobec UB, MO i NKWD, stoczyły kilka bitew i potyczek, zwalczały także pospolity bandytyzm. W 1952 r. kpt. Kazimierz Kamieński nawiązał kontakt z V Komendą WiN, nie wiedząc, że jest to ubecka prowokacja. Po przybyciu do Warszawy 23 października 1952 r. został aresztowany. Kamieński został stracony 11 października 1953 r. w Białymstoku. 13 marca 1997 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku unieważnił wyrok.

[Tadeusz Płużański]