Na dość masywnym cokole o nieregularnym zarysie koła ukazano w różnych pozach trzy dziewczęta, nad którymi dominuje pochylona ku nim uskrzydlona postać "amora" – nauczyciela. W środku stoi dziewczyna z listem w ręku, z lewej strony siedzi odwrócona do towarzyszki postać wpatrująca się w lustro oparte na kolanach, trzecia zaś stoi w nieco tanecznej pozie, ujmując lewą ręką suknię. Autorem modelu grupy figuralnej Nauka miłości jest Étienne-Maurice Falconet, jeden z czterech czołowych rzeźbiarzy pracujących w manufakturze w Sevres i kierujący pracownią rzeźbiarską w l. 1757–1766. Tworząc tę grupę, wzorował się na rysunku François Bouchera. Model został odnotowany w opracowanym przez Bourgeois spisie sewrskich figurek: pod numerem 221 (tabl. 10) i datą 1763 r., podano także wspomniany pierwowzór. Modele biskwitów sewrskich powtarzano od ok. 1780 r. w dwóch czołowych manufakturach porcelany w Berlinie i Wiedniu. Rozpowszechnienie tych wzorców prawdopodobnie miało związek z podróżą Falconeta do Rosji – w 1766 r. został zaproszony na dwór carycy Katarzyny Wielkiej. Rzeźbiarz musiał przebyć całą Europę, aby dotrzeć do Petersburga, i wówczas zapewne gościł na dworach króla Prus Fryderyka II i cesarzowej Austrii Marii Teresy, a być może złożył wizytę w wytwórniach porcelany znajdujących się pod kuratelą tych władców. Manufaktura wiedeńska już pod koniec lat 70. XVIII w. zaczęła wykonywać biskwitowe figurki, tworzące niekiedy większe zespoły, Wykonane w manufakturze wiedeńskiej powtórzenie modelu Falconeta różni się od pierwowzoru jedynie niewielkimi szczegółami: jest nieco większe (mierzy 35 cm, a nie 30 cm), zamiast girland wokół cokołu rozmieszczono zaledwie pojedyncze reliefowe kwiatki, nieco inaczej zostały ufryzowane włosy dwóch dziewcząt, odmienne jest też nakrycie głowy trzeciej z nich.