Talerz płytki, okrągły o falistej 12-łukowej krawędzi kołnierza – forma tzw. Alter Aussnitt. Lustro dekorowane w typie chinoiserie rozbudowaną scenką rodzajową na tle krajobrazu, malowaną wielobarwnie w manierze A.F. von Löwenfincka: jeden z Chińczyków odwrócony tyłem, patrzy w stronę zatoki, drugi, stojacy za nim przyma nad nim wachlarz. Na kołnierzach gałązki i korony kwiatów w typie indianische Blumen, krawędź kołnierza złocona. Dekoracja tego talerza wzorowana jest na pracy Petrusa Schenka mł. Talerz jest jednym z trzech w zbiorach zamkowych wykonanych ok. 1740 jako uzupełnienie pierwszego serwisu Earl of Jersey z ok. 1735, którego dekoracja malarska była jedną z ostatnich prac A.F. Löwenfincka w manufakturze miśnieńskiej. Nazwa serwisu pochodzi od właścicieli dużego zespołu tak dekorowanych naczyń – rodziny Villiars, noszącej tytuł Earl of Jersey. W inwentarzu ich londyńskiej rezydencji Berkeley Square z 1860 odnotowano 33 tak dekorowanych talerzy. 21 z nich przekazano w 1949 do National Trust w Osterey Park House. 12 talerzy znajduje się w zbiorach Rijksmuseum, 2 w kolekcji R. Warka i 1 był w zbiorach Arnholdów. Naczynia powstały już po odejściu Löwenfincka z wytwórni miśnieńskiej, jednak malarze bardzo dobrze odtworzyli jego styl. Tworząc scenki z postaciami Chińczyków, artysta nie tylko wzorował się na oryginalnej porcelanie chińskiej z okresu Yongzehen (1723–1739) oraz japońskiej w typie Kakiemona z kolekcji Augusta II, ale także wykorzystywał miedzioryty m.in. Petrusa Schenka mł. (1698–1775) z serii Nieuwe geinventeerde Sineesen z ok. 1720, Johanna Christopha Weigela (1661–1726) z Inventions Chinoises oraz ilustracji w dziele Engelberta Kaempfera (1651–1716) "The History of Japan" z 1727. Pierwowzory swobodnie kadrował, często tworzył kompilacje pojedynczych postaci i umieszczał je w nowym kontekście, na tle krajobrazu czy wnętrz.