Antoni Żubryd "Zuch" urodził się 4.09.1918 r. w Sanoku. Brał udział w obronie Warszawy w 1939 r. Podczas walk awansowany na sierżanta i odznaczony Krzyżem Walecznych. Po kapitulacji stolicy dostał się do niewoli. Zwolniony, wrócił do Sanoka, gdzie wstąpił do konspiracji. W 1940 r. został aresztowany wraz z żoną przez NKWD. Żubrydowie wyszli na wolność po ataku Niemiec na ZSRR 22.06.1941 r. W 1941 r. "Zuch" został aresztowany przez Niemców, był więziony w Sanoku, Tarnowie, w więzieniu św. Michała w Krakowie. 6.09.1943 r. skazany został na karę śmierci. Żubrydowi udało się zbiec. Ukrywał się lecz utrzymywał kontakt z Armią Krajową. Po wejściu na Sanocczyznę Sowietów podziemie skierowało go do UB w Sanoku. W czerwcu 1945 r., zdemaskowany, porzucił miejsce pracy. W odwecie ubecy aresztowali jego teściową i syna Janusza. W odpowiedzi Żubryd – za zgodą przełożonych - przeprowadził zamach na szefa sanockiego UB T. Sieradzkiego. Syn i teściowa zostali zwolnieni po tym, gdy "Zuch" zagroził rozstrzelaniem wziętych do niewoli milicjantów z Haczowa. Swój oddział - Samodzielny Batalion Operacyjny NSZ "Zuch" - podporządkował Narodowym Siłom Zbrojnym. Jego oddział […] liczył w 1946 r. ok. 300 żołnierzy. Oddział przeprowadził ponad 200 akcji, dokonywał egzekucji funkcjonariuszy UB, MO, żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, członków Polskiej Partii Robotniczej i konfidentów, ale głównym celem była obrona polskiej ludności przed UPA. Akcję rozpracowania "Zucha" powierzono jego podkomendnemu – J. Vaulinowi, który podjął współpracę z UB. 24.10.1946 r. o godzinie 19 Vaulin zastrzelił Żubryda oraz jego żonę w lesie, dwa kilometry od wsi Malinówka w powiecie brzozowskim. [Tadeusz Płużański]