Michał Kalecki (1899–1970) był wybitnym polskim ekonomistą. Studiował na kilku uczelniach: Politechnice Warszawskiej, Uniwersytecie Warszawskim oraz Politechnice Gdańskiej, ale nie ukończył żadnej z nich – głównie z powodów finansowych. Samodzielnie zgłębiał wiedzę ekonomiczną. W 1929 r. rozpoczął pracę w Instytucie Badań Koniunktur Gospodarczych i Cen. W 1933 r. wydał wizjonerskie studium Próba teorii koniunktury, w którym przedstawił teorię efektywnego popytu. Po otrzymaniu stypendium Fundacji Rockefellera wyjechał w 1936 r. do Szwecji. Następnie osiadł w Wielkiej Brytanii, gdzie współpracował z kilkoma ośrodkami akademickimi. Przełożył swoją teorię na język angielski. Praca ukazała się w 1939 r. W czasie wojny Kalecki został zatrudniony w Oksfordzkim Instytucie Statystycznym. Od 1946 r. piastował stanowisko zastępcy dyrektora Działu Stabilizacji i Rozwoju w Departamencie Gospodarczo-Społecznym Sekretariatu ONZ. Wrócił do Polski w 1955 r. Poświęcił się wówczas przede wszystkim pracy naukowej. Wykładał w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Pełnił funkcję doradcy rządów kilku państw. Był kandydatem do Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii Na rewersie monety znajdują się wizerunek Michała Kaleckiego, daty jego urodzin i śmierci oraz tytuły wybranych prac. Na awersie, poza stałymi elementami, takimi jak godło Rzeczypospolitej Polskiej, nominał oraz oznaczenie roku emisji, umieszczony został cytat z monografii Kapitalizm. Koniunktura i zatrudnienie. [Grzegorz Jeż]