Fragment niewielkiego, niestarannie wykonanego, glinianego tygla w kształcie walca o grubych, silnie przepalonych ściankach. Wypał redukcyjny, glina z dużą domieszką grubego tłucznia. Zewnętrzne ścianki w dużej części zeszkliwione. Wewnątrz tygla zastygła szlaka z drobinami złota. Rzemieślnik, który zajmował się wykonywaniem przedmiotów z tak cennego metalu, musiał pracować na potrzeby miejscowej warstwy możnych i samego księcia. Istnienie warsztatu złotniczego w ówczesnej Warszawie potwierdzają także źródła pisane z 1338 roku. Ówcześni złotnicy wytwarzali także łatwiej zbywalne przedmioty ze stopów miedzi, ołowiu i cyny.