Flasza składa się z korpusu prostopadłościennego, silnie spłaszczonego, o zaokrąglonych ramionach i krótkiej szyi z pierścieniem. Ramiona korpusu są zdobione głębokim szlifem o wykroju prostokątów, a szyja – trójkątów. Kształt flaszy uwarunkowany jej przeznaczeniem – jako szkła podróżne przechowywane były w specjalnych pudłach z prostokątnymi przegródkami, zwanych puzdrami. Na jednej z szerszych ścianek flaszy umieszczono heraldyczną dekorację grawerowaną: na paludamencie, pod koroną szlachecką z klejnotem herbu Oksza znajdują się dwa owalne medaliony z herbami: Ciołek (lewy) i Oksza (prawy). Flasza stanowi komplet z kieliszkiem nr inw. ZKW/4111. Szkła pochodzą z serwisu w skład którego wchodziło 12 flasz dużych i 24 mniejszych, 24 kieliszków oraz 12 szklanek, umieszczonych w specjalnych dwóch puzdrach. Zastawę zamówiła w hucie nalibockiej w maju 1757 Paulina Grabowska, z okazji zawartego 23 stycznia 1757 ślubu swego syna – Michała Grzegorza Grabowskiego herbu Oksza z Ewą Karoliną Żeleńską herbu Ciołek. Córka Michała i Ewy Grabowskich wyszła za mąż za Rayskiego i w ten sposób cześć serwisu i jedno z puzder trafiły do zbiorów rodziny Rayskich z Krakowa (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie). Kształt, opracowanie szlifierskie oraz dekoracja heraldyczna wypełniająca niemal całą powierzchnię ścianki, jak i jej kompozycja – herby umieszczone na paludamencie są typowe dla rozwiązań stosowanych w hucie nalibockiej. Serwis został wykonany z niezwykle cienkiego szkła, jednak nie można go zaliczyć do wyrobów luksusowych, gdyż w masie znajdują się zanieczyszczenia w postaci drobnych, ale licznych pęcherzyków powietrza. Szkła ze zbiorów Zamku Królewskiego w Warszawie pochodzą ze zbiorów Felicji Uniechowskiej, zostały zakupione w 1997.