Niewielki zegar stołowy w formie krucyfiksu, pochodzi z legatu Tadeusza Wierzejskiego. Dzwonowatą podstawę zegara, osadzoną wtórnie na grubym krążku drewnianym, wieńczy niski bęben przepruty ażurową galeryjką. Powierzchnia podstawy pokryta dwoma pasami cyzelowanego ornamentu okuciowego oddzielonymi wąskim gładko polerowanym pasem. Na górnej ścianie bębna osadzony krzyż, u stóp krzyża czaszka i dwie odchylone od siebie, esowato wygięte w pozach wyrażających ból figurki Matki Boskiej i Św. Jana (srebro, odlew). Belka krzyża zakończona ażurowymi trójliśćmi. Nad głową srebrnej figurki Ukrzyżowanego banderola z napisem INRI i gołębica symbolizująca Ducha Św. Na szczycie krzyża osadzona kula ze złoconego brązu z arabskimi cyframi godzin w pasie równikowym. Do krzyża przymocowana nieruchoma wskazówka. Zegar jest zapewne wyrobem środkowoeuropejskim, niemieckim lub, być może, polskim, z przełomu XVI i XVII w. Tego typu zegary znajdujemy w inwentarzach majątkowych polskiej szlachty, a także na portretach z tego okresu. Mechanizm zegara, dziś zaginiony, mieścił się w dzwonowatej podstawie zwieńczonej ażurowym, arkadowym bębnem.