Stanisław Poniatowski h. Ciołek (1754-1833), bratanek króla Stanisława Augusta, generał gwardii pieszej koronnej 1775, podskarbi wielki litewski 1784-1790, przedstawiony jest w tzw. mundurze wielkim szefa regimentu gwardii pieszej koronnej, z Orderem Św. Stanisława (na szyi na czerwono-białej wstędze) oraz Orderem Orła Białego (błękitna wstęga przez pierś, gwiazda na piersi). Książę Stanisław Poniatowski pozował do portretu Angelice Kauffmann (1741-1807), szwajcarskiej portrecistce sfer arystokratycznych czynnej we Włoszech, w grudniu 1785 lub w styczniu 1786, w jej pracowni w Rzymie. Malarka wykonała wtedy wizerunek w popiersiu (dziś zbiory Busiri-Vici w Rzymie), który był podstawą do namalowanego przez nią w 1788 całopostaciowego portretu, zaginionego, znanego dziś dzięki tzw. ricordo (mała, wierna kopia), nieznanego pędzla, które zachowało się w zbiorach prywatnych. Nasz obraz jest zmienioną, zredukowaną do ujęcia w 3/4, kopią oryginału z 1788; postać modela została powtórzona wiernie, zmienione zaś tło, w którym zamiast architektury (jakw oryginale) widać krajobraz z dymiącym wulkanem. Być może jest to odwołanie do rzeczywistej wyprawy portretowanego na Etnę. Dobrej klasy wersja, zbliżona do zamkowej, znajduje się w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Obraz był zapewne własnością Marcina Badeniego (zm. 1828), i drogą dziedziczenia, przez małżeństwo jego córki, Ludwiki, z Ludwikiem Ignacym Byszewskim, wszedł w posiadanie tej rodziny. W 1977 zakupiony do zbiorów Zamku Królewskiego, przechowywany w Muzeum Narodowym w Warszawie, w 1982 zawisł w odbudowanym Zamku. Literatura: Juszczak, Małachowicz 2013, nr 163 (tam wcześniejsza literatura).