Według starożytnych mitów greckich Europa była córką Agenora, króla Fenicji. Uważano ją za najpiękniejszą kobietę na świecie. Pewnego razu, kiedy bawiłą się na łące w pobliżu morza, została podstępem porwana przez Zeusa, władcę wszystkich bogów, który zamienił się w białego byka. Kiedy tylko Europa usiadła na jego grzbiecie, Zeus uciekł z nią przez morze na wyspę Kreta. Tam razem żyli i mieli dzieci. W późniejszym czasie Europa stała się żoną Asteriona, króla Krety, który adoptował jej dzieci. Malarz nadał obrazowi nastrojowy charakter. Na niebie widoczne są chmury oświetlone różowym światłem zachodzącego (?) słońca. Na brzegu porośniętym jesiennymi drzewami można dostrzec trzy towarzyszki Europy, które rozpaczają za porwaną królewną. Europie jadącej na byku towarzyszą dwa uskrzydlone putta (postaci dzieci będące symbolicznym odniesieniem do postaci Erosa, antycznego boga miłości). Trzymane przez nie pochodnia i girlandy z kwiatów są odniesieniem do przyszłego, miłosnego związku Zeusa i Europy. [Opis: Alicja Jakubowska]