Cornelius Norbertus Gysbrechts (Antwerpia, data ur. nieustalona – po 1683, miejsce śmierci nieustalone), flamandzki malarz, w latach 60. XVII w. czynny w krajach niemieckich i na dworze królewskim w Kopenhadze, a w pocz. lat 70. w Sztokholmie, malował martwe natury; specjalizował się w przedstawieniach typu trompe l’oeil. Obraz jest przykładem trompe l’oeil ukazującego warsztat pracy artysty: na tle ściany z sosnowych desek (zapewne pracowni malarza), przymocowane są, wśród innych przedmiotów, paleta i pędzle, oraz autoportret malarza. Gysbrechts namalował pięć tego rodzaju przedstawień w latach 1663 - 1675. Skrzypce i zeszyt nutowy symbolizują zmysłowy aspekt ludzkiego życia (vita voluptaria), związany z rozrywką i przyjemnościami, przybory do pisania, gazety, listy – życia praktycznego (vita practica), a akcesoria malarskie – są atrybutami życia duchowego, twórczego (vita contemplativa). Obraz namalowany został we Wrocławiu, o czym mówi inskrypcja; data 1675 jest najpóźniejszym śladem aktywności malarskiej Gysbrechtsa – jego losy po roku 1675, a także data śmierci pozostają nieznane. Ofiarowany Zamkowi Królewskiemu w Warszawie legatem Tadeusza Wierzejskiego z 1976. Sygnowany trzykrotnie: Monsieur/ Cornelius Gisbrechts/ presentement en/ Breslau (na liście przy lasce laku); C.N. Gysbrech[...] (pod ryciną z drzewami); C.N. Gysbrechts A. 1675 (poniżej rylca, wyryte w mokrej farbie).