Naczynie kształtem i dekoracją naśladuje starożytne apulijskie kratery z IV. w. p. n. e, tzw. kratery wolutowe. Szeroki, owoidalny brzusiec, zwężający się ku dołowi, dzwonowata stopa oraz szeroka szyja rozchylona przy wylewie z profilowaniem nawiązującym kształtem do starożytnych gzymsów architektonicznych. Dwa pionowe imadła, szerokie, poprowadzone w formie wolut ponad krawędź wylewu. W wolutkach z każdej strony – twarz w reliefie. U dołu, przy brzuścu, uchwyty rozdwajają się poprzez półowalny wykrój tworzący poziomy uchwyt i przechodzą niżej w formę dwóch głów łabędzich o podwiniętych szyjach wnikających w powierzchnię brzuśca. Całość czarna. Dekoracja malarska w typie czerwonofigurowych ozdobnych waz starożytnych. Po obu stronach korpusu - pośrodku schematycznie zaznaczona architektura, aediculum, po bokach po dwie duże figury ludzkie odziane w antyczne szaty. Pod uchwytami dwie duże palmety. U dołu brzusiec obiega meander. U góry, na szyi, palmety oraz dwa pasy ornamentu ciągłego – jeden w formie liści laurowych, drugi utworzony z esowatych odcinków. Na wylewie czerwoną farbą: 5 II-c-4"