Kielich o czaszy konicznej, u nasady wydętej w dużą bańkę, szlifowaną w rzędy soczewek, nodusie w formie spłaszczonej kuli, szlifowanej w rzędy soczewek i trzonie tralkowym, fasetowanym, osadzonym na okrągłej stopie. Czasza dekorowana grawerunkiem tylko z jednej strony: na tle panopliów w ozdobnych kartuszach, pod koronami szlacheckimi, w owalnych polach herby: Waga i Korczak. Poniżej rząd bębnów i szlifowanych stosów kul armatnich. Stopę zdobią grawerowane gałązki związane wstążką: zdwojona palmowa i laurowa. Zarówno forma, jak i dekoracja szlifowana oraz grawerowana są charakterystyczne dla wyrobów lubaczowskich. Nakrywa nie stanowi kompletu z kielichem, na co wskazuje forma oraz skład masy szklanej (nietypowy dla huty lubaczowskiej). Kielich został zapewne wykonany z okazji ślubu Antoniego Pocieja herbu Waga, z Rozalią Zahorowską herbu Korczak, zawartego w 1721. Córka Antoniego i Rozalii Pociejów – Ludwika Honorata była od 1740 żoną Stanisława Lubomirskiego. Ich wnuk, a syn Józefa Lubomirskiego i Ludwiki z Sosnowskich – Henryk Lubomirski założył Ordynację na Przeworsku oraz Bibliotekę i Muzeum Lubomirskich we Lwowie. Jego córka Izabela została w 1829 żoną Władysława ks. Sanguszki, dlatego też drugi analogiczny kielich i szklanica z tymi samymi herbami znalazły się w zbiorach XX Sanguszków w Gumniskach, a po 1945 – w Muzeum Okręgowego w Tarnowie. Natomiast omawiany kielich trafił do zbiorów Ordynacji h Krasińskich być może jako dar syna Henryka - Jerzego Henryka Lubomirskiego dla zaprzyjaźnionego Zygmunta Krasińskiego. W zbiorach Ordynacji znajdował się do 1939, a w 1974 przekazany został do zbiorów zamkowych legatem Tadeusza Wierzejskiego.