Butla ma osadzony na owalnej pierścieniowej stopie brzusiec w formie lekko spłaszczonej kuli, przechodzący w wysoką, cylindryczną szyję, z kryzą ze szklanej nitki pod wylewem. Na jednej stronie brzuśca umieszczono grawerowaną dekorację heraldyczną: w kartuszu z podwieszonymi girlandami kwiatowymi i skrzyżowanymi buławami hetmańskimi, pod koroną szlachecką, w owalnym polu znajduje się herb Leliwa. Drugą stronę brzuśca zdobi matowa rozeta. Cała powierzchnia butli jest dekorowana szlifowanymi, równomiernie rozmieszczonymi ale różnej wielkości soczewkami, ułożonymi w rozety, rzędy i romby. Pierwotnie miała korek. Butla została wykonana dla założyciela Huty Kryształowej w starostwie lubaczowskim Adama Mikołaja Sieniawskiego, którego herb Leliwa zdobi szkło. Buława hetmańska umieszczona wśród panoplii wskazuje na piastowaną przez niego od 1706 godność hetmana wielkiego koronnego, więc butla powstała między 1706, a 1726 ( rok śmierci Sieniawskiego). Butla do II wojny światowej stanowiła własność potomków hetmana A.M. Sieniawskiego. Najpierw dziedziczyła ją córka Zofia, której drugim mężem został August Aleksander Czartoryski, a następnym spadkobiercą był ich syn Adam Kazimierz Czartoryski. Z żoną Elżbietą z Flemingów, miał trójkę dzieci, z których najmłodsza – Zofia była żoną XII ordynata Stanisława Kostki Zamoyskiego. W ten sposób - drogą koligacji rodzinnych butla trafiła do zbiorów Ordynacji Zamojskich, w których znajdowała się do 1939. Po II wojnie światowej była w kolekcji Januarego Gościmskiego, a w 1983 została zakupiona do zbiorów zamkowych.