Czterdziestodukatówka koronna Zygmunta III to wspaniały, niezwykle cenny zabytek a zarazem ikona polskiej numizmatyki. Istnieje po dziś dzień całkiem pokaźna liczba egzemplarzy wybitych tym samym stemplem, zarówno srebrnych jak i złotych, z których największe mają wartość stu dukatów. Wśród badaczy opisujących rożne odbitki tego stempla od dawna trwa spór czy jest to medal, czy też moneta. Istnieje wiele różnych hipotez określających funkcję i pochodzenie tego numizmatu. Te opowiadające się za medalem wskazują na jego wielkość, kunsztowne wykonanie, a jego przeznaczenie określają jako podarunek Jakuba Jakobsona van Emden, dzierżawcy mennicy bydgoskiej dla króla bądź dworu. Inne mówią o tym, że powstał on na zamówienie Zygmunta III jako nagroda dla zasłużonych, być może w bitwie pod Chocimiem. Zwolennicy teorii głoszącej, że czterdziestodukatówka lub inne jej wersje stemplowe są monetami, wskazują na fakt, że nie posiada ona żadnych cech odnoszących się do jakiegoś konkretnego wydarzenia, jak to się zwykło czynić na medalach z tego okresu, a jej forma zdecydowanie przypomina monetę. Wskazują także na zagraniczne analogie, w których monety tak wysokich nominałów służyły po prostu jako środek do łatwego przechowywania dużych sum pieniężnych. Ciekawostką związaną z autorem stempli czterdziestodukatówki – Samuelem Ammonem jest fakt aż pięciokrotnego (często w sposób mało widoczny) umieszczenia przez niego na daty jej wybicia – 1621.