Na portrecie została ukazana Anna Jagiellonka (1523-1596) królowa Polski (1575), ostatnia przedstawicielka dynastii Jagiellonów. Jej rodzicami byli Zygmunt I Stary i Bona Sforza, a mężem Stefan Batory. Wcześniej na tronie zasiadał jej brat Zygmunt II August (15520-1572). Była wykształcona, biegle mówiła po włosku i łacinie. W wolnym czasie zajmowała się haftowaniem i grała w szachy. Na obrazie królowa nosi białą suknię spodnią o wąskich marszczonych rękawach (widoczne tylko rękawy), czarną suknię wierzchnią, a na niej szubę (rodzaj szaty wierzchniej bez rękawów) obszytą futrem. Szyję przesłania tzw. podwika, a całą postać okrywa półprzezroczysty rańtuch. Warto zwrócić uwagę na biżuterię. Na palcu lewej dłoni widoczny jest pierścieni, a na szyi łańcuch z podwieszonym krzyżem dekorowanym drogimi kamieniami oraz drugi, dłuższy łańcuch z medalionem. Na stoliku obok spoczywa korona. By podkreślić status królowej na obrazie został ukazany także kartusz herbowy w postaci tarczy z czteropolowym herbem Rzeczypospolitej i herbem Sforzów w polu sercowym, zwieńczony koroną królewską i otoczony monogramem tytulatury: A – I – D – G – R – P – M – D – L (łac. Anna Jagiellonia Dei Gratiae Regina Poloniae Magna Dux Lithuaniae, pl. Anna Jagiellonka z Łaski Bożej Królowa Polski i Wielka Księżna Litewska). Anna Jagiellonka została przedstawiona na tym portrecie jako starsza kobieta, w ostatnich latach swojego życia, nie tylko jako królowa, ale także protektorka Bractwa Św. Anny. Wskazuje na to medalion, na którym znajduje się postać św. Anny i napis SANCTAE ANNAE SOCIETATIS (pl. Bractwo św. Anny). Obraz jest dawną repliką dzieła namalowanego przez Marcina (Martina) Kobera, malarza pracującego dla dworu Stefana Batorego, a potem cesarza Rudolfa II i Zygmunta III Wazy. Portret został podarowany do zbiorów Zamku przez rząd RFN (Republiki Federalnej Niemiec) w 1973. Portret znajdował się w zbiorach Bayerische Staaatsgemäldesammlungen, a wcześniej w zbiorach Wittelsbachów, do których trafił być może w posagu Anny Katarzyny Wazówny, poślubionej w 1642 przez Filipa Wilhelma Wittelsbacha.